این روزها که هرکی داره برای خودش سویی میدوئه,یا به دنبال کسی می گرده,اگه یکی بیاد ازتو اره ازخود تو مثلا بپرسه:اقا  خانم ببخشید میدونین این ادرس مال کجاست؟ ببینم شما بهش چی جواب میدین ها! دارین فکر می کنین بهش می گین از کدوم طرف برهحتما این ور ارهیا شایدم اون ور! اصلا اگه مث من باشین که توی این شهرهم هستم و ندونم این جوری رنگ و وارنگ میشم
خوب به هر حال بعضی ها  هم انگار واژه خجالت براشون نامأنوس وغریبه است وغیالشون راحته
خدا نکنه  این وسط گیر ادم از معرکه برگشته وهنوزتنش داغ باشه بیافتی که دیگه کارت زارهبابا کوتا بیا همش  یه ادرس پرسیدم فقط ,که اونم غلط کردمادم اون موقع است که میگه کاشکی گم شده بودم و افلیج نمی شدم البته,شوخی کردم بابا یه وقت نرین یه جا گم وگور بشین و ترس از نفله شدن لب تر نکنینا!نه این جورهاهم نیست خدارا اندازه ستاره هاهم بیشتر شکر که توی ایران زندگی می کنیم وهمه باهم برادریم.پس یادتون نره که هم کی هستیم وهم کجا داریم زندگی می کنیم وروی چه خاک عزیزی راه می ریم وانشاءالله برای همدیگر بیشتر قدم بر خواهیم داشت.به امید روزهای خوش وسلامت همه شماعزیزان که درجای جای این میهن پهناور زندگی شاد وباطراوت دارین.
چو ایران نباشد       تن من هم مباد